Παρουσίαση ενός σύγχρονου βιολογικού καθαρισμού

Είχα την ευκαιρία πριν κάποια χρόνια να επισκεφτώ τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού Πάτρας, σαν φοιτητής, στα πλαίσια παρουσίασης.  Οι εγκαταστάσεις δεν έχουν καμία σχέση με τις τερατολογικές περιγραφές, που δίνονται σε διάφορα blogs και διαδίδονται από ανεύθυνους στόμα σε στόμα στην περιοχή μας.

Δεν πρόκειται για τα ανοικτά καζάνια της κολάσεως, ούτε για “χημικά εργοστάσια”, ούτε για περιβαλλοντική καταστροφή.

Ακριβώς το αντίθετο. Ο βιολογικός καθαρισμός από την πλέον σύγχρονη και επιστημονική αντιμετώπιση του προβλήματος των λυμάτων.

Από την εμπειρία του επισκέπτη :  Παραδόξως περπατώντας τις τεράστιες εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού της Πάτρας, άσχημες μυρωδιές, σου έρχονται μόνο στο αρχικό κομμάτι της εισόδου των λυμάτων στις εγκαταστάσεις, στο κτήριο της απόσμησης όπως μας τη σύστησαν οι εργαζόμενοι.  Στη συνέχεια τα λύματα περνάνε στην αρχή από σχάρες, για να χωριστούν από μεγάλα στέρεα απορρίμματα, και μετά αφαιρείται η άμμος και τα διάφορα λίπη και αφροί. Αυτές οι εγκαταστάσεις είναι κλειστές, και το συγκεκριμένο κτήριο είναι το μοναδικό από το οποίο εκλύεται άσχημη μυρωδιά, σε συνολική έκταση δεκάδων στρεμμάτων, πράγμα που μπορεί να δημιουργήσει μια  ενόχληση σε πολύ κοντινές ιδιοκτησίες, ανάλογα με τη φορά του ανέμου.  Αντιθέτως πάνω από τις ανοικτές δεξαμενές καθίζησης, όπου γίνεται η πρωτοβάθμια επεξεργασία, ο επισκέπτης αισθανόταν πολύ άνετα, καθώς οποιαδήποτε ουσία έχει άσχημη μυρωδιά έχει ήδη αφαιρεθεί.

Επομένως οποιοσδήποτε περιγράφει “ανοικτές βρωμερές δεξαμενές με λύματα“, είναι ή σοβαρά άσχετος ή σοβαρά ψεύτης.

Τα λύματα περνούν από την πρωτοβάθμια επεξεργασία, όπου καθιζάνουν σε δεξαμενές και αφαιρείται ιλύς. Στη συνέχεια προχωρούν στον καθαυτό βιολογικό καθαρισμό, όπου γίνεται αφαίρεση του οργανικού φωσφόρου και αζώτου. Αυτά τα στοιχεία επειδή έχουν την ικανότητα να συντηρούν τη ζωή, δημιουργούν φαινόμενα υπερτροφισμού, όταν καταλήγουν στη θάλασσα ή σε λίμνες. Στη συνέχεια περνούν στις δεξαμενές τελικής καθίζησης όπου καθιζάνει η βιομάζα. Η βιομάζα αυτή αποτελείται από μικροοργανισμούς πλέον, που έχουν καταναλώσει το βιολογικό υλικό, και συσσωματώνονται σε μεγαλύτερες μάζες, οι οποίες τελικά καθιζάνουν στον πάτο των δεξαμενών, σχηματίζοντας ιλύ (λάσπη)..  Δεν πρόκειται δηλαδή πια για το αρχικό βιολογικό υλικό, που προέρχεται από τα σπίτια μας. Τα λύματα στη συνέχεια απολυμαίνονται με διοξείδιο του χλωρίου.

Η ιλύς οδηγείται σε αποξηραντές, και στη συνέχεια σε ΧΥΤΑ. Θα μπορούσε να επεξεργαστεί περαιτέρω και να δημιουργήσει λίπασμα, όπως γίνεται σε άλλες χώρες.

Το τελικό προϊόν της επεξεργασίας που απομένει, διασπείρεται με σωλήνες βαθιά μέσα στη θάλασσα της Πάτρας.  Ακόμα και με δευτεροβάθμια επεξεργασία, η τοπική κοινωνία δηλώνει ότι οι παραλίες και το λιμάνι έχουν καθαρίσει από την εποχή που οι βόθροι άδειαζαν ανεπεξέργαστα λύματα στη θάλασσα. Αυτό αν θυμάστε είχε γίνει και με τη λειτουργία της Ψυττάλειας στο παραλιακό μέτωπο της Αθήνας. Μου φαίνεται τουλάχιστον υποκριτικό, όλοι εμείς που κάνουμε μπάνιο στην παραλία της Λούτσας, να φοβόμαστε το βιολογικό καθαρισμό. Οι μετρήσεις των κολοβακτηριδιών στην Αρτέμιδα της δίνουν επάξια κόκκινη σημαία.

Για αναλυτική παρουσίαση του τρόπου λειτουργίας του δευτεροβάθμιου βιολογικού καθαρισμού της Πάτρας διαβάστε το παρακάτω pdf.

Βιολογικός καθαρισμός Πάτρας

Παρουσίαση σε Powepoint

Blog Υπέρ του Βιολογικού Καθαρισμού Σπάτων-Αρτέμιδος